Walvissen lokken

Onze volgende hotel ligt slechts 45 kilometer verder maar dat gaf ons vandaag de kans om dit gebied goed te verkennen. We begonnen met de walvissafari in Húsavik, de plek in Europa om walvissen te spotten (volgens de organisaties die de tochten organiseren). Onze tocht begon om 9.45 uur en bij aankomst op de boot kregen we een soort ski-overal die we aan moesten trekken. Dat betekende dat we 4 lagen (Ger) en 5 lagen (Saskia) bovenkleding aanhadden, maar het was een koude dag en met de wind op zee voelde het nog kouder aan. Bij het verlaten van de haven vonden we nog dat de zee zo rustig was maar toen we eenmaal helemaal de baai uit waren moesten we die mening toch echt wel bijstellen, de boot helde van links naar rechts, het leek wel een aflevering van Deadliest Catch. Gelukkig bleek dat een stuk waar we door heen moesten want even later werd het toch weer wat rustiger. De boot mag geen sonar gebruiken om walvissen te spotten, dat moet met het blote oog en door communicatie met een van de vele andere boten die op walvissafari gaan. In eerste instantie een paar witsnuitdolfijnen gezien, een walvisachtige. Mooie beesten die een show voor ons op gingen voeren door uit het water te springen. De echte grote bultrugwalvissen zagen we echter niet, dus besloot Saskia om een handje te helpen en “de vissen te gaan voeren” met haar ontbijt. Blijkbaar houden bultruggen van yoghurt, muesli, gekookt ei en gerookte zalm want opeens……een echte grote walvis en die begon nog te spuiten ook! Al met al een geslaagde vaart al heeft de duizeligheid als gevolg van de zeeziekte nog een paar uurtjes aangehouden. Na de lunch (2 koppen soep voor Ger en al het stokbrood voor Saskia) door naar Mývatn, een groot meer, letterlijk het muggenmeer waar in de omgeving allerlei vulkanische verschijnselen voorkomen. Eerst langs lavavelden waar grote stukken lava gebarsten zijn, toen door naar Krafla, een geothermische krachtcentrale die met behulp van boorgaten magma uit de grond haalt en omzet in energie. Toen naar een solfatarenveld waar spontaan stoom uit de aarde komt en kokende modderpoelen te vinden zijn, mooie omgeving maar een lucht waar je even aan moest wennen. Vervolgens even naar de “ondergrondse bakkerij” wat niet meer betekent als betonnen ronde bakken met een ijzeren deksel die in de lavagrond staan en waarin door de eigenaar van zo’n bak brood wordt gebakken met behulp van de warmte uit de aarde. Als laatste naar de pseudo-kraters aan de zuidzijde van het meer, voor ons het minst interessante verschijnsel van vandaag. Door naar ons hotel, want inmiddels was het nog maar 7 graden en hadden we af en toe een buitje motregen waardoor we redelijk afgekoeld waren. Een kilometer of 6 voor ons hotel ligt echter de Godafoss, een van de grotere en bekendere watervallen van IJsland, die moest natuurlijk ook nog even bezocht worden. De Godafoss is onderdeel van een rivier die op de Vatnajökull (grootste gletsjer van Europa) ontspringt, deze gletsjer bezoeken we later deze week. Na aankomst in het hotel eerst even heerlijk opgewarmd in de hot pool en daarna genoten van een heerlijke maaltijd. Om 45 kilometer verderop te eindigen hebben we vandaag in totaal toch 270 kilometer gereden.