In en rond de Vatnajökull

Vroeg op want we moesten ons al om kwart voor 9 melden voor de eerste activiteit van vandaag en daarvoor moesten we nog zo’n 75 kilometer rijden. Op naar Jökulsárlón, het gletsjermeer waar de Breidamerkerjökull afbrokkelt en stukken ijs via het meer en de Jökulsár, de kortse rivier van IJsland de zee in glijden. We kregen weer pakken aan en een reddingsvest en konden toen de zodiacs in voor een tochtje over het meer. Wat een geweldige ervaring, je vaart tussen de drijvende ijsschotsen die vaak op prachtige kunstwerken lijken in de kleuren wit, zwart en blauw. Eerst naar de gletsjerrand en op weg daarheen nog twee zeehonden op een ijsschots zien liggen (toen we dichterbij kwamen lieten ze zich het water in glijden) daarna rondgevaren op het meer en een aantal ijsbergen van dichtbij bewonderd, er viel er zelfs één om toen we er vlak bij waren. Dan komt het gedeelte dat eerst onder water was naar boven en dat lijkt net diamant, prachtig! Na deze mooie ervaring door naar onze volgende gletsjeractiviteit, een wandeling op de Falljökull, een van de 34 gletsjertongen van de Vatnajökull. We moesten ons melden bij het boekingscentrum in het Skaftafell Nationaal Park en van daaruit gingen we met een oude Amerikaanse schoolbus (zo’n geel gevaarte) naar de beginplek. Hier kregen we ijzers voor de onder de schoenen en een aks voor het ijs en kon de wandeling beginnen. De gids legde op een leuke manier alle zaken uit die op een gletsjer gebeuren zoals tunnels die onder het ijs gevormd worden en ijsmuizen (mos dat om een steen heen groeit). Op de weg terug zijn we nog naar een ijsgrot geweest, als je daar een foto maakt zonder flits is het dak aan de binnenkant helemaal blauw. Helaas heeft het wel tijdens de hele excursie geregend en het regende ook nog toen we in Skaftafell terug waren. Even overlegd of we dan de wandeling naar een van de bekendere watervallen van IJsland wel zouden doen maar we zijn geen watjes dus hebben we toch nog bijna anderhalf uur in de regen op en neer de wandeling naar de Svartifoss gemaakt. Toen door naar ons overnachtingsadres in Hunkubakkar, nog bijna een uur over een zo goed als verlaten ringeweg door oneindig lange zwarte lavavelden