Onder een stralende zon naar het zuiden

Om vanuit onze overnachtingsplaats in Hallormsstradir naar het zuiden te rijden zijn er 2 mogelijkheden: de normale ringweg, waarvan op deze etappe ook een deel gravelweg is óf de Öxipas (weg 939) een gravelweg die als relatief slecht bekend staat. Op basis van de 60 kilometer die je met deze pas bespaard, de volgens de berichten mooie omgeving waar je doorheen komt en vooral het goede weer (stralende zon) toch besloten om voor de Öxipas te gaan…….goede keuze! Wat een mooie route, de staat van de gravelweg is prima, veel beter dan bijvoorbeeld de route naar de Dettifoss. Er zitten wel helllingspercentages tot 17% in maar omdat we van noord naar zuid reden betekende dat in ons geval vooral steile dalingen en die waren prima te doen. Bovendien heb je van noord naar zuid een ontzettend mooi uitzicht op de Berufjördur waar je naar toe rijdt. Onderweg inderdaad mooie natuur met veel snelstromende beekjes waar je langs rijdt en af en toe een watervalletje. De weg is op sommige punten wat smal en vooral in bochten moet je dan goed opletten. Eerlijk is eerlijk, bij slecht weer (regen en vooral mist) zouden wij deze route niet willen rijden, dan zie je weinig en rijdt je waarschijnlijk zo langzaam dat de tijdsbesparing nihil is. Eenmaal beneden onze route vervolgd richting Höfn. Onderweg diverse keren gestopt om te genieten van de prachtige uitzichten op de oostfjorden en later op de zuidkust. Ook nog even Djúpivogur ingereden, een leuk vissersplaatsje en dat zorgt meteen voor touringcars vol toeristen. Daarna weer door want we hadden een excursie geboekt waarvoor we op tijd op het meetingpoint moesten zijn. Nadat je de tunnel voor Höfn uitkomt heb je voor het eerst mooi zicht op de Vatnajökull, de grootse gletsjer van Europa met tongen die vanaf de grote gletsjer naar beneden komen. Omdat we ruim in de tijd zaten zijn we in Höfn gaan lunchen (een clubsandwich die zo groot was dat we ‘m allebei niet op kregen), daarna moesten we nog zo’n 45 kilometer rijden naar het meetingpoint. Hier werden we in een superjeep opgehaald en via weg F985 naar Jöklasel, een bergstation op de Skálafellsjökull gebracht. De weg was heftig: hobbelig, veel stenen, haarspeldbochten, steile afgronden. Raar dus om “normale” personenauto’s tegen te komen en zelfs een camper! Toen we eenmaal boven waren kregen we laarzen, een overall en een helm en kon ons skidoo-avontuur beginnen. Een skidoo is een soort jetski maar dan voor de sneeuw. Je kunt er met z’n tweeën op maar Ger en ik hebben ieder een eigen skidoo genomen om zo allebei maximaal te genieten van de ervaring. Het was geweldig, de skidoos gaan best hard en de omgeving waar je in rijdt is overweldigend, overal sneeuw, zo ver als je kunt kijken. Na de tocht de berg weer af en daarna terug naar Höfn, maar onderweg nog even gaan relaxen in de hot tubs van Hoffell, heel mooi gelegen met uitzicht op de omringende bergen en de kust. Na het inchecken in Höfn direct naar een restaurant, het was inmiddels half 8. Gekozen voor Pakkhús, een relatief nieuw restaurant dat goede recensies in ons reisboek en op Tripadvisor krijgt. Dat betekent dan ook dat het druk is, we konden op de wachtlijst en konden dan beneden (het restaurant is op de eerste verdieping) alvast een drankje gaan doen, het kon wel een uur gaan duren, misschien zelfs wat langer. Dat werden uiteindelijk 2 uur, maar na het maken van onze keuze kregen we al heel snel het voorgerecht en was onze grootste honger gestild. Ger koos als hoofdgerecht voor het duo van langoustine, Höfn is de kreeftenstad van IJsland en de boot waarmee de langoustines worden aangevoerd ligt in de haven pal voor het restaurant. Het was het wachten waard: tot nu toe het lekkerst gegeten op deze plek. Daarna in het bijna donker (het was inmiddels 11 uur) terug naar ons pension, dat was nog niet eerder gebeurd.